دهیار اسلام آباد نظامی ،شجاعانه و از موضع عزت کناره گیری کرد
به گزارش بصیرت جوانان: اختلافات فکری و کاری بین دهیار تازه منصوب شده روستای اسلام آباد نظامی با اعضای همیشه متفرق آراء و اختلاف سلیقه شورای اسلامی دوره ششم سرانجام منجر به کناره‌گیری مهندس محمد صالح آبادی شد...
بنابه گزارش پایگاه اطلاع رسانی و امور خبری بصیرت: تلاش مجدد اکثریت اعضای شورا، جهت ابقاء مجدد دهیار علی رغم نامه موافقت مسئولان ذیربط مثمر ثمر واقع نشد ، چرا که با وضعیت پیش آمده دهیار اسلام آباد نظامی ، حاضر به پذیرش ادامه دهنده‌ی مسئولیت دهیاری نشد و استعفای خود را تقدیم کرد و رسماً از دهیاری بزرگترین روستای بخش مرکزی ری کناره گیری نمود...
به گزارش خبرنگار ما: جعفر خداقلی زاده عضو شوراهای اسلامی کشور و عضو ذخیره شورای اسلامی روستای اسلام آباد نظامی ضمن ابراز تأسف و تاثر از این رویداد تلخ و ناگوار معتقد است: هرچند انتخاب دهیار از اختیارات قانونی شورای اسلامی است اما نباید این اختیارات قانونی،بازیچه افکار عمومی گردد و مردم احساس کنند که شوراهای اسلامی در انتخاب دهیار از بینش و بصیرت لازم برخوردار نبوده است و امور دهیاری را با نوسانات فکری خویش دچار نوسان کرده است...
این فعال سیاسی و اجتماعی ، کناره گیری مهندس محمد صالح آبادی را از سمت دهیاری یک شجاعت و شهامت قابل تحسین برشمرد و گفت: وقتی فضای فعالیت گروهی فراهم نیست و خطوط ریلی شورا و دهیاری به جای خطوط موازی به زاویه منفرجه تبدیل می شود ،یقینا لوکوتیوران هرچند هم دارای مهارت باشد،نمی تواند،قطار را به خطوط از هم وارفته برگرداند، لذا باید تصمیم بگیرد و خود را از قطار به بیرون پرت کند؟ مثل هواپیمایی که در حال سقوط است، خلبان اگر خودرا به بیرون پرت نکند، یقینا جان سالم به در نخواهد برد و لذا تصمیم دهیار اسلام آباد نظامی به کناره گیری یک اقدام جسورانه، شجاعانه و منطقی است.
شورایاری شورای اسلامی شهر تهران،ری و تجریش از درگاه خداوند متعال برای مهندس محمد صالح آبادی آرزوی موفقیت در سنگر دیگر خدمت رسانی به مردم را نمود و برای اعضای شورا دعای تألیفات قلوب بیشتر و خیلی بیشتر مسئلت کرد و ابراز امیدواری نمود که خدا عاقبت امور مارا به خیر کند.
در پایان توجه مخاطبین عزیز را به متن ذیل جلب می کنم:
نگاه اسلام به زمامداران و مسئولان جامعه، بسیار سخت‌گیرانه است، چنان نیست که قبول مسئولیت امتیازی ویژه قلمداد شود و مردم از هر سو برای رسیدن به آن بشتابند. مسئولیت در اسلام، امانتی الهی است.
امیرالمؤمنین حضرت امام علی (علیه‌السّلام) در نامه‌ی ۵ نهج‌البلاغه خطاب به اشعث‌بن قیس -از کارگزاران حضرت در منطقه آذربایجان- این‌گونه می‌فرماید: «وَ إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَة»، یعنی حکمرانی
برای تو طعمه نیست بلکه امانتی بر عهده‌ات است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی مدظله العالی در این باره خطاب به مسئولین می‌فرمایند: «مسئولیت و منصبی که در نظام اسلامی داری، طعمه و سرمایه و کاسبی نیست - اشتباه نشود - مسئولیت در نظام اسلامی باری بر دوش انسان است که باید آن را به خاطر هدف و نیّتی تحمّل کند.»برداشت صحیح از مسئولیت اسلامی این‌چنین است. وقتی انسان نگاه امانت‌دارانه به مسئولیت داشته باشد، ابتدا باید قدرت پذیرش امانت و عمل به تعهدات آن را در خود ببیند و سپس خود را در معرض قبول مسئولیت قرار دهد، «بعضی‌مان این جوری هستیم- به مجرّد اینکه یک مسندی، یک جایی، یا خالی میشود یا ممکن است خالی بشود، فوراً چشم میدوزیم که برویم آنجا! خب شما اوّل نگاه کن ببین میتوانی یا نمیتوانی....
